Stippels & Pixels is een ontdekkingstocht van het 19de eeuwse pointillisme tot de huidige wereld van pixels. Het vertrekpunt lag deels voor de hand, daar het gehele complex in de Zebrastraat gerealiseerd werd door Charles Van Rysselberghe, de broer van kunstenaar Théo Van Rysselberghe. In België was hij zowat de belangrijkste vertegenwoordiger van het neo-impressionisme. Deze kunststroming baseerde zich op wetenschappelijke gronden, een factor die de onze eigentijdse digitale wereld eveneens stuwt. Een veertigtal werken werden in de gloednieuwe tentoonstellingszaal georiënteerd via enkele thema's : de stippel als basis van de beeldvorming; het getal achter de dingen; beeldmigraties; rastering en telecommunicatie; multimedia en de terugkeer van de synesthesie.
In de tentoonstelling was er werk te zien van de kunstenaars Peter Beyls, Jean-Louis Boissier, Anouk De Clercq, Edmond Couchot & Michel Bret, Chris Cunningham, François Curlet, Jean-Marie Dallet, Koen De Decker, Driessens & Verstappen, Masaki Fujihata, Jerry Galle, Tobias Grewenig, Thierry Guibert, Peter Kogler, Piotr Kowalski, Christian Laroche, William Latham, Sol LeWitt, Lia, Matt Mullican, David Renaud, Sodaplay, Koen Theys, Erki de Vries.
In update_2 werden topwerken uit de ZKM-collectie tentoongesteld van Jim Campbell, Heinz Mack, Piero Fogliati, Bruno Munari, Kovac Architecture, Masaki Fujihata, Levin Golan, Wolfgang Münch, Jeffrey Shaw, Tony Oursler en Bruce Nauman. Esther Polak, Michell en Jean-Pierre Hartmann produceerden nieuw werk voor de Zebrastraat. Naast de tentoonstelling vond een uitgebreid randprogramma plaats met film moleculair koken, lezingen, debatten, een concert, ... 
De juryprijs van 5000 euro werd overhandigd op zondag 1 juni 2008 aan Julien Maire (FR) voor het werk 'Exploding Camera', de publiekprijs ging naar Nick Ervinck (BE) met ‘Studies 2004-2006’. De installatie 'Exploding Camera' (2007) van Julien Maire (1969, Metz, FR) werd door Philippe Van Cauteren geselecteerd voor een museumpresentatie in het S.M.A.K. te Gent (Stedelijk Museum voor Actuele Kunst) van 13/12/2008 – 22/02/2009. 
Update_3/ Body Sound, is een tentoonstelling gemaakt door de Dienst Nieuwe Media van het Centre Pompidou, ontworpen door het Bureau des Mésarchitectures in Parijs en gerealiseerd door de Zebrastraat, op initiatief van de Stichting Liedts-Meesen, onder artistieke leiding van Christine Van Assche. Uit de collectie van de Dienst Nieuwe Media werden geluidswerken geselecteerd. De uitdaging bestond erin een geschiedenis van geluid in kunst te presenteren. Grote namen uit de hedendaagse kunst zoals Bruce Nauman, Vito Acconci, Manon de Boer, Céleste Boursier-Mougenot, Carsten Nicolai-Alva Noto, Anouk De Clercq, Didier Faustino, Mike Kelly/Scanner, Martin Creed, Adam McEwen, Keiko Owada, Mika Vainio, Chris Marker, Ugo Rondinone, Emmanuel Lagarrigue en Semiconductor worden in de parcours van vorm en geluid naast en door elkaar gepresenteerd. De architecten van Bureau des Mésarchitectures, Parijs maakten hiervoor een speciale scenografie.
In het kader van de vierde biënnale voor hedendaagse kunst in Zebrastraat, Gent en iMAL, La Cambre, Brussel, ging de prijs van de jury van de ‘New Technological Art Award’ van de Stichting Liedts-Meesen ter waarde van 5000 euro naar het werk ‘Nihil Ex Nihilo’ van Félix Luque Sánchez. De publieksprijs gaat ex aequo naar Wim Janssen met ‘Static’ en Julijonas Urbonas met ‘Euthanasia Coaster’. De kunstenaars werden geselecteerd uit 337 inzendingen uit 40 verschillende landen wereldwijd, door een internationale jury samengesteld uit Jean-Marie Dallet (Professor en Commissaris van Update I), Alain Liedts (Voorzitter van de Stichting Liedts-Meesen), Dirk De Wit (Directeur van BAM, Vlaams Instituut voor visuele, audiovisuele en media kunst), Stef Van Bellingen (Consultant van Zebrastraat – artistiek leider WARP), Nick Ervinck (Kunstenaar en laureaat van de publieksprijs van update_2), Julien Maire (Kunstenaar en laureaat van de prijs van de jury van update_2), Yves Bernard (Stichter van de kunstorganisatie iMAL) en Pierre-Yves Desaive (Professor aan La Cambre, kunstcriticus Flash Art, L'Art Même, en kunsthistoricus bij het KMSKB-MRBAB).
Update_4: Prijs van de Jury
‘Nihil ex nihilo’ van Félix Luque Sánchez (SP) is de winnaar gekozen door de jury van de NTAA 2012. Met dit werk vervolgt Luque zijn onderzoek rond machine-intelligentie en thema's typisch voor sciencefiction, dat hij begon met zijn vorige installatie ‘Chapter I: The Discovery’. Hij ontwikkelt een originele formele uitdrukking, hybride tussen installatie en vertelling, waarbij de bezoeker wordt uitgenodigd om te evolueren doorheen een opeenvolging van ruimtes. Het werk speelt met vele vormen van expressie, van audiovisuele, sculpturale, computationele tot narratieve vormen. Het is een complexe, maar relevante integratie van technieken (3D animatie, tekst naar spraak, AI, elektronica, netwerkprocessen, digitale productie, ...), waarbij vraagstukken aan bod komen over de aard van intelligentie en het lot van intelligente wezens.
Update_4 : ex aequo publieksprijzen
Julijonas Urbonas: Euthanasia Coaster
De Litouwse kunstenaar Julijonas Urbonas kon wel vermoeden dat er enige reactie op zijn ontwerp zou komen, maar niet in die spectaculaire mate. Op piekmomenten telde zijn website meer dan 20 000 hits per dag, en dat voor een schaalmodel van een roetsjbaan. ‘Euthanasia Coaster’ is echter een (minutieus berekend en reëel uitvoerbaar) ontwerp van een achtbaan waarin men het leven met ‘elegantie en euforie’ kan beëindigen. De eigentijdse problematiek van overbevolking, zelfdoding en euthanasie die verdeeldheid zaait in onze maatschappij, ligt aan de basis van dit ontwerp. De kunstenaar doet geen ethische uitspraak, pro of contra, maar via de esthetiek onderzocht hij de mogelijkheidsvoorwaarden waaronder men met de kick van g-krachten en zweefmomenten in het hiernamaals belandt. ‘Euthanasia Coaster’ lijkt een radicale consequentie van onze entertainmentsamenleving die nood heeft aan existentiële reflectie.
Wim Janssen: Static
Wim Janssen studeerde experimentele film en video aan de Hogeschool Sint-Lukas te Brussel. ‘Static’ is een ruimtelijke installatie waarin hij, gebruikmakend van eenvoudige middelen, het fenomeen van ruis of een sneeuwbeeld op een televisie visualiseert. We kennen dit verschijnsel wanneer er, door de afstand, een verlies aan signaalsterkte ontstaat of er geen ontvangst is. Met behulp van minuscule plexiplaatjes, de nauwkeurige plaatsing ervan in de ruimte, beweging, rotatie, lichtinval en polarisatie recreëert Janssen dit merkwaardige artefact van de technologie. Niet alleen het iconische beeld zelf, maar tevens de manuele manier waarop het verkregen wordt, sprak de bezoekers fel aan.
Colloquium ‘Onsterfelijk’
Naar aanleiding van de tentoonstelling update_4 in de Gentse Zebrastraat, de kunsthogeschool La Cambre en iMAL in Brussel werd een colloquium georganiseerd rond het thema ‘onsterfelijk’ in de kunst. Museumdirecteurs, restaurateurs, filosofen, kunstenaars en wetenschappers reflecteerden over de fysieke en symbolische overleving van kunstwerken en meer specifiek computer- of technologisch gerelateerde kunst. Het is duidelijk dat de traditionele paradigma’s betreffende bewaring en conservatie sterk onder druk staan. Dit roept nieuwe vragen op over wat moét, kan en dient bewaard te worden. Via het realiseren van ‘partituren’, die fungeren als een handleiding, ontstaat een mogelijkheid om een kunstwerk te reproduceren waarbij het begrip authenticiteit een nieuwe invulling krijgt. De resultaten van dit driedaags colloquium werden verwerkt tot een online-publicatie met tekst en bewegende beelden.
Na de oproep voor de internationale wedstrijd New Technological Art Award 2014 schreven er zich 383 kandidaten uit 50 verschillende landen in. De twintig genomineerde werken waren:
Nurit Bar-Shai (IL) ‘Objectivity [tentative]: Soundscapes series’
JD Beltran (US) + Scott Minnemann (US) ‘Cinema Snowglobe’
Jo Caimo (BE) ‘InnerRhythms’
Martin John Callaman (UK) ‘Departure of All’
Mattia Casalegno (IT) ‘RBSC.01’
Mats Dekock (BE) ‘Reconstructing Mariënbad’
Alisa Goikhman (IL) ‘LangWidgets’
Bart Hess (NL) ‘Digital Artefacts’
Beverley Hood (UK) ‘Glitching’
Karl Jeron (DE) ‘Hermes Opera’
Nandita Kumar (IN) ‘eLEMenT:EARTH’
Ebru Kurbak (TR) + Irene Posch (AT) ‘The Knitted Radio’
Keith Lam (HK) ‘One Day Social Sculpture’
LIA, (AT) ‘Filament Sculptures’
Dave Murray-Rust (UK) + Rocio von Jungenfeld (DE) ‘Lichtsuchende’
Stéfan Piat (FR) ‘Isola’
Quayola (IT) ‘Captives’
Stefan Tiefengraber (AT) ‘User Generated Server Destruction’
Jacob Tonski (US) ‘Balance From Within’
Patrick Tresset (FR) ‘5 Robots Named Paul’
Alex Verhaest (BE) ‘Temps Mort / Idle Times – Dinner Scene’
De jury bestond uit Idis Hartmann (Wetenschappelijk assistent director prof. Peter Weibel van ZKM Karlsruhe, Duitsland), Jean-Marie Dallet (Kunstenaar en lesgever-researcher aan de Université Paris 8), de Stichting Liedts-Meesen, Stef Van Bellingen (Adviseur voor Zebrastraat en Artistiek leider WARP), Paul Dujardin (Artistiek Directeur BOZAR), Nick Ervinck (Kunstenaar en winnaar van de update_2 publieksprijs), Julien Maire (Kunstenaar en winnaar van de prijs van de jury van update_2), Alain Thibault (Artistiek Directeur van ELEKTRA, Montréal), Martin Honzík (Hoofd van de afdeling Prix/Festival Ars Electronica), Edwin Carels (Curator Nieuwe Media-tentoonstellingen) en Patrick Allegaert (Artistiek Directeur Museum Dr. Guislain).
JURYPRIJS
Van de 10 internationale juryleden hebben er 9 hun beoordeling bekendgemaakt. Vijf kunstenaars kregen meer dan 8 punten:
1. Quayola (IT) ‘Captives'
ex aequo Jacob Tonski (US) ‘Balance From Within’
3. Patrick Tresset (FR) ‘5 Robots Named Paul’
4. Nurit Bar-Shai (IL) ‘Objectivity [tentative]: Soundscapes series’
ex aequo Stefan Tiefengraber (AT) ‘User Generated Server Destruction’
De juryprijs ging dus naar twee kunstenaars:
Quayola (IT) ‘Captives’
Jacob Tonski ‘Balance From Within’.
Uitzonderlijk wordt de prijs van € 5000 uitgereikt aan beide kunstenaars.
‘Captives’ – Quayola : “’Captives’ is een doorlopende reeks van digitale en fysieke sculpturen, een hedendaagse interpretatie van de onafgewerkte reeks ‘Prigioni‘ van Michelangelo en zijn techniek ‘non-finito’. De klassieke figuren blijven onafgewerkt, waardoor de geschiedenis van hun creatie en transformatie getoond wordt. Industrieel computergestuurde robots boetseren de levensgrote ‘onvoltooide sculpturen’.”
‘Balance From Within’ – Jacob Tonski : “Een 170 jaar oude sofa balanceert zwak op één poot, continu wankelend, intern reagerend op externe krachten. Relaties zijn delicate evenwichtsoefeningen. Dit idee leidde tot een balancerende sofa, aangezien Tonski dacht aan hoe al onze sociale interacties plaatsvinden in dit meubelstuk.”
Beide kunstenaars kregen een positieve beoordeling van vier verschillende juryleden. Het voorgestelde werk beantwoordt aan de vereisten van de competitie en zijn regels betreffende het esthetisch gebruik van nieuwe technologieën, als antwoord op hedendaagse waarden.
PUBLIEKSPRIJS
Van de meer dan 2000 bezoekers hebben er 525 een geldige stem uitgebracht. De volgende vijf kunstenaars kregen meer dan 30 stemmen:
1. Patrick Tresset (TR) ‘5 Robots Named Paul’
2. Jacob Tonski (US) ‘Balance From Within’
3. Dave Murray-Rust (UK) + Rocio Von Jugenfeld (DE) ‘Lichtsuchende’
4. Bart Hess (BE) ‘Digital Artefacts’
5. Stefan Tiefengraber (AT) ‘User Generated Server Destruction’
De publieksprijs omvat de presentatie van het werk, in de loop van 2015, in een belangrijk Europees cultureel centrum of museum. Deze award ging ontegensprekelijk naar de kunstenaar Patrick Tresset voor zijn werk ‘5 Robots Named Paul’. “In een omgeving die doet denken aan een tekenklas, kan men gaan zitten en zich laten schetsen door vijf robots. De tekensessies duren tot 40 minuten, waarbij de deelnemer het proces niet kan volgen. Deze ziet enkel de robots die afwisselend observeren en tekenen. De mens wordt passief, de robots krijgen een creatieve, gevoelige rol.”
Naast de werken van de genomineerden van de NTAA waren er sleutelwerken te zien uit de kunstwereld, wetenschappelijke ontdekkingen of baanbrekende vernieuwingen die onze leef- en denkwereld doordringend veranderden. Deze objecten of concepten vormden de basis voor een aparte presentatie en beleving en gingen in dialoog met de laureaten van de NTAA. De deelnemende kunstenaars waren Nick Ervinck (BE) 3D print ‘LUIZAERC’, Didier Faustino (FR) ‘Love me tender 2000’, FRONT404 ‘Eyestalkers’, Bart Prinsen ‘The world [dis]appearing on level_3’, LAb[au] Els Vermang ‘Chrono’.
Na de oproep tot kandidaten voor de internationale wedstrijd New Technological Art Award 2016, schreven 487 kandidaten uit 59 landen zich in.
De geselecteerde projecten voor update_6 / NTAA 2016 zijn:
- 1024 architecture – François Wunschel, Jason Cook, Pier Schneider (FR) ‘WALKING Cube’
- Assocreation / Daylight Media Lab (AT/TH) ‘Solar Pink Pong’
- Alessio Chierico (IT) ‘Trāṭaka’
- CREW_Eric Joris (BE) ‘Collateral Rooms’
- Michiel De Cleene (BE) ‘Reference Guide’
- Dries Depoorter (BE) ‘Sheriff Software’
- Verena Friedrich (DE) ‘THE LONG NOW’
- Julien Grossmann (FR) ‘Breakaway Songs’
- Elias Heuninck (BE) ‘Lightkeeping’
- Michael Kugler (US) & Sebastian Wolf (DE) ‘Brume’
- Marc Lee (CH) ‘Pic-me’
- Michael Mandiberg (US) ‘Print Wikipedia’
- Quadrature – Jan Bernstein, Juliane Götz, Sebastian Neitsch (DE) ‘Satelliten’
- Theresa Schubert (DE) ‘Growing Geometries (Tattooing Mushrooms)’
- Karina Smigla-Bobinski (DE) ‘SIMULACRA’
- Maja Smrekar (SI) ‘K-9_topology: ECCE CANIS’
- Stanza (UK) ‘The Reader’
- Bill Vorn & Louis-Philippe Demers (CA) ‘Inferno’
- Lien-Cheng Wang (TW) ‘Regeneration Movement’
Kunstwerk in dialoog: 'IVY2.0' van Tom Dekyvere
De negentien genomineerde kunstwerken werden geselecteerd door een internationale jury: voorzitter van de jury Martin Honzik (Hoofd van de afdeling Prix/Festival Ars Electronica)
samen met Peter Weibel (Directeur, ZKM Karlsruhe), Jean-Marie Dallet (Kunstenaar en lesgever-researcher aan de Université Paris 8), Stichting Liedts-Meesen, Stef Van Bellingen
(Adviseur voor Zebrastraat en artistiek leider WARP), Paul Dujardin (CEO & Artistiek Directeur BOZAR), Nick Ervinck (Kunstenaar en winnaar van de update_2 publieksprijs),
Alain Thibault (Artistiek Directeur van Elektra), Edwin Carels (Curator Nieuwe Media-tentoonstellingen), Karen Helmerson (Programmadirecteur voor Electronic Media, Film & Visual
Art aan de New York State Council on the Arts (NYSCA)) en Ralph Dum (Wetenschappelijk medewerker en senior expert van de Europese Commissie).
De genomineerden zullen wedijveren voor de juryprijs (€ 5000), de publieksprijs (tentoonstelling in een Europees museum) en een prijs in samenwerking met het STARTS-programma van de Europese Commissie (residentie in een industrieel bedrijf / onderzoekscentrum).
ZEBRASTRAAT: KENNISCENTRUM
Zebrastraat Gent heeft zich gedurende de laatste jaren ontwikkeld tot een stimulerend kenniscentrum met een grote interesse voor kunst.
Tweejaarlijks wordt met update / New Technological Art Award (NTAA) ingespeeld op een lacune binnen de mainstream kunstwereld door aandacht te besteden
aan de technologische ontwikkelingen die onze mondiale cultuur stuwen.
NTAA selecteert en presenteert creaties waarin de cultuurvormende rol van technologie centraal staat. Low of high tech, intuïtief of experimenteel,
steeds maken de creaties ons attent op innoverende tendensen van deze tijd. De tentoonstelling met realisaties van de geselecteerde laureaten vormt
een kompas dat je oriënteert naar het relevant en releverend gebruik van technologie in de artistieke sector.
TENTOONSTELLING LEE LEE NAM
Parallel met update_6 zal er in de Zebrastraat een tentoonstelling lopen met werk van de Zuid-Koreaanse kunstenaar Lee Lee Nam.
Zijn werken bevinden zich op het kruispunt tussen traditie en moderniteit, menselijkheid en natuur, oost en west, analoog en digitaal,
authenticiteit en duplicatie en neoliberalisme en digitale technologie. Vaak verwijzend naar de kunstgeschiedenis, creëert hij een dialoog
tussen verschillende traditionele en moderne mediatechnologieën en hun culturele geschiedenis. Hij heft de barrières op tussen verschillende
culturen en tijdsperioden en stelt de gewoontes van perceptie en omgang met kunst in vraag.
Een catalogus zal verschijnen van de biënnale update_6 en van de tentoonstelling van Lee Lee Nam.
IN SAMENWERKING MET BOZAR
Twee kunstwerken van update_6 / NTAA worden tentoongesteld in BOZAR
Paleis voor Schone Kunsten van Brussel
Ravensteinstraat 23 – 1000 Brussel
Dinsdag — zondag: 10:00 — 18:00 / Donderdag: 10:00 — 21:00
Openingsuren Zebrastraat (Zebrastraat 32/001 – 9000 Gent):
Woensdag – zondag: 14:00 – 18:00
Openingsuren Sint-Jacobskerk (Bij Sint-Jacobs – 9000 Gent)
Woensdag – zaterdag: 14:00 – 18:00
AANKONDIGING VAN DE NEW TECHNOLOGICAL ART AWARDS 2016
Prijs van het publiek
Van de 3.000 bezoekers hebben er 384 een geldige stem uitgebracht. De volgende vijf kunstenaars hebben minstens 20 stemmen gekregen:
– 1024 architecture – François Wunschel, Jason Cook, Pier Schneider (FR) – WALKING Cube (127 stemmen)
– Verena Friedrich (DE) – THE LONG NOW (32 stemmen)
– Michael Kugler (US) & Sebastian Wolf (DE) – Brume (32 stemmen)
– Bill Vorn & Louis-Philippe Demers (CA) – Inferno (28 stemmen)
– Lien-Cheng Wang (TW) – Regeneration Movement (23 stemmen)
De prijs van het publiek bestaat uit een voorstelling van het kunstwerk, in de loop van het komend jaar, in een toonaangevend Europees cultureel centrum of museum. De prijs gaat ontegensprekelijk naar het kunstenaarscollectief 1024 architecture voor hun werk WALKING Cube.
"WALKING Cube is een grillige structuur, een eenvoudige kubus dietot leven wordt gebracht door een reeks van mechanische bewegingen. Wanneer de bubus wordt geanimeerd, wordt hij als het ware een dier met een eenvoudige basisvorm. Het werk groeit en krimpt schoksgewijze, met vouwende en knikkende bewegingen. De WALKING Cube is het resultaat van een gezamenlijk onderzoek naar de fysica van bewegingen. Met gebruik van pneumatica wordt een combinatie van verschillende transformaties voorbereid en uitgevoerd met brute kracht. Het werk toont de chaotische mogelijkheden bij de deconstructie van een gewone en minimale vorm."
Prijs van de Jury
Van de elf leden van de internationale jury hebben er acht hun oordeel uitgebracht. Vier kunstenaars hebben minstens 8 stemmen gekregen:
– Michael Kugler (US) en Sebastian Wolf (DE) – Brume (14 punten)
– 1024 architecture – François Wunschel, Jason Cook, Pier Schneider (FR) – WALKING Cube (9 punten)
– Bill Vorn & Louis-Philippe Demers (CA) – Inferno (8 punten)
– Quadrature – Jan Bernstein, Juliane Götz, Sebastian Neitsch (DE) – Satelliten (8 punten)
De prijs van de jury gaat bijgevolg naar Michael Kugler (US) en Sebastian Wolf (DE) - Brume; hun werk wordt bekroond met de prijs van 5.000 euro.
"Geïnspireerd door een ontmoeting met dichte, laaghangende mist in een natuurlijk landschap, doemt nevel op die een beeldhouwwerk omhult en erop lijkt te stollen, met wonderlijke lichteffecten tot gevolg. De toeschouwer wordt een katalysator die storingen veroorzaakt, en op die manier de ruimtelijke en temporele volatiliteit van dit fenomeen blootlegt.
Brume opereert in de marge tussen alomtegenwoordigheid en het eindige, tussen symmetrie en het amorfe, tussen vergankelijkheid en duurzaamheid; een gebaar en een poëtische reflectie met betrekking tot de paradox van immaterialiteit."
De kunstenaars kregen een positieve waardering van vier verschillende juryleden. Het werk dat ze voorstelden, beantwoordde aan de eisen van de wedstrijd en de regels ervan met betrekking tot het esthetisch gebruik van nieuwe technologieën, in reactie op de hedendaagse waarden.
Prijs in samenwerking met het STARTS-programma van de Europese Commissie
Deze prijs, die bestaat uit een stage in een industriële onderneming of onderzoekscentrum, gaat naar het project Growing Geometries (Tattooing Mushrooms) van Theresa Schubert (DE).
"Growing Geometries (Tattooing Mushrooms) is een artistiek research-project dat onderzoekt hoe processen waarin levende organismen tussenkomen, kunnen worden gebruikt om kunst te creëren - of meer in het algemeen, om een creatieve output te genereren.
Door het oppervlak van schimmels te gebruiken bestudeerde de kunstenares de topologie van de groei van paddestoelen, en liet ze zien hoe geometrieën op natuurlijke wijze kunnen veranderen. De paddestoel fungeert dus niet alleen als het doek van de kunstenaar, maar is tegelijkertijd zelf ook een kunstenaar.
Curator: Jean-Marie Dallet
De videokunst verscheen in de tweede helft van de jaren 1960. Deze kunstvorm is verwant aan de officiële televisie, maar deelt daarmee niet de commerciële kant, esthetische doelstelling of wijze van verspreiding.
De pioniers van de videokunst wilden, onder impuls van de Koreaan Nam June Paik, vanaf het begin de esthetische grenzen van de traditionele kunst opblazen, door gebruik te maken van een technologie waarvan het product eerder communicatief was dan een individueel kunstwerk. Videokunst werd geboren vanuit een belangstelling voor de immateriële boodschap van elektronica, totaal verschillend van de statische fysieke vormen van de traditionele beeldende kunsten.
De activiteit van deze kunstenaars zal zich vooral richten op kwesties die verband houden met lichaam, macht, massamedia, televisie, uitzending, signaal, technologie. Het behandelen van deze onderwerpen doet nadenken over nieuwe horizonten, waarbij sommigen de geboorte zagen van een nieuwe "episteme".
Dit idee van een veranderende wereld, die sinds de jaren 1960 heeft geleid tot een nieuw intellectueel tijdperk, loopt parallel met de reflecties die men in de vroege jaren 1990 kon horen, toen de computer ‘persoonlijk’ werd, d.w.z. voor iedereen toegankelijk.
De expo wou aantonen dat deze 2 momenten – in de jaren 1960 en 1990 – niet van elkaar los gezien kunnen worden. Om de banden tussen beiden aan te tonen, werden de volgende 3 pistes gevolgd:
1. Toestellen, hun gebruik en uitvinding door kunstenaars
2. Geheugen en archief
3. De veelheid aan schermen als constructie van een nieuw mentaal universum
Om deze relaties te verkennen op de rand van twee werelden, de ene analoog en de andere digitaal, werden ongeveer vijftien installaties, videofilms, sculpturen, foto's, generatieve werken en archiefdocumenten tentoongesteld. Sommige van deze werken worden beschouwd als mijlpalen in de hedendaagse kunst.
Na een openingssessie met de kunstenaars op de dag van de vernissage werden tijdens de duur van de expo elke donderdag conferenties gehouden. Ze stelden alle deelnemers in staat om te discussiëren met leiders van culturele instellingen, theoretici, onderzoekers en kunstenaars over de vragen die de tentoonstelling oproept.
Namen deel aan de openingssessie: Steina en Woody Vasulka, Frederic Curien (collectief SLIDERS_lab), René Sultra and Maria Barthélémy en Jinsuk Suh, directeur van het Nam June Paik Art Center.
Voorziene sprekers: Thierry Dufrêne (Professeur des universités, université de Nanterre, Frankrijk); Larisa Dryansky (Maitre de conférences, université Paris 1 La Sorbone, Frankrijk); Anne-Marie Duguet (professeur émérite des universités, Paris 1 La Sorbone, Frankrijk); Don Foresta (directeur van de Stichting MARCEL, voormalig directeur van het Amerikaans Cultureel Centrum in Parijs) ; Patrick Nardin (Maitre de conférences, université Paris 8 Vincennes, Frankrijk); Grégoire Quenault (Maitre de conférences, université Paris 8 Vincennes, Frankrijk); Joost Rekveld (kunstenaar, Amsterdam, Nederland); Halldor Runolfsson (voormalig directeur van de National Gallery of Iceland, IJsland); Jeffrey Schier (ingenieur, ontwerper van de Digital Images Articulator, CA, VS); SLIDERS_lab (kunstenaarscollectief, Angoulême, Frankrijk).
Donderdag 17 januari bracht SPECTRA hulde aan Paiks Fluxusverleden met o.a. een selectie uit de Twelve Piano Compositions for Nam June Paik van George Maciunas. Fluxus was een eerder losse groepering van kunstenaars die op zoek gingen naar de vermenging van kunstvormen en -disciplines, vaak met gebruik van nieuwe media. De Duitse kunstenaar Michael Beil toonde in String Jack dan weer hoe deze ideeën omtrent intermedia vandaag vorm kunnen krijgen. Beeld en klank, verleden en heden vermengden zich tot een bevreemdende saturatie: de dagdagelijkse overdaad aan informatie kunstig bevraagd. Ook huiscomponist Joris Blanckaert formuleerde in deze context zijn antwoord in een bijzondere creatie.
Deelnemende kunstenaars
Maria Barthelemy & René Sultra
Sultra & Barthélémy werken al sinds 1992 samen. Ze ontwierpen al zeer vroeg een gereedschapskist met kleine programma's en micro-mechanische toestellen die toelaten te werken aan de tijd van het beeld. RétinA, hun nieuwste project, overbrugt oude en nieuwe technologie door het beeldvormingspotentieel van een geweven scherm uit te proberen. Deze nieuwe vorm van textielmatrix, beperkt tot zeer lage resoluties, dwingt hen de beelden opnieuw te bekijken, het veld te begrijpen, en de drempels en zichtbaarheidscodes te verstaan.
Anne-Marie Duguet
Anne-Marie Duguet is emeritus hoogleraar aan de universiteit Paris 1 Panthéon-Sorbonne en kunstcriticus, auteur en curator. Ze leidt sinds 1995 de collectie anarchive, een monografisch multimedia archief over hedendaagse kunst, gewijd aan het Antoni Muntadas, Michael Snow, Thierry Kuntzel Jean Otth, Fujiko Nakaya, Masaki Fujihata en Peter Campus. www.anarchive.net
Nam June Paik
Nam June Paik (Seoel, 1932), de “vader van de videokunst”, studeerde muziek en kunstgeschiedenis aan de universiteit van Tokyo. Paik was pionier in het gebruik van televisuele elektronische media in de kunst. Zijn oeuvre bestaat uit muziek, performances en media-installaties. Hij is bekend voor creëren van robots uit televisies en de eerste videocollages met gevonden materialen. Hij was lid van de Fluxusbeweging en werd beïnvloed door kunstenaars als John Cage en Marcel Duchamp. In 1964 verhuisde hij naar New York, waar hij vanaf 1965 begon te experimenteren met elektromagneten en kleurtelevisie, en later met videocamera’s. In 2006 overleed Paik in Miami Beach.
SLIDERS_lab [F. Curien, J.-M. Dallet]
SLIDERS_lab is een kunstenaarscollectief dat experimenten uitvoert m.b.t. nieuwe manieren om kunstzinnige vormen uit te denken en te realiseren voor grote hoeveelheden informatie, om plastisch na te denken over het esthetisch concept van informatie in het tijdperk van big data. Hun aanpak is veelzijdig en omvat installaties, performances, ontwerpen en experimenten. Hun projecten worden gekenmerkt door hun fictieve dimensie, hun kritische blik, hun onafhankelijkheid t.o.v. codes en hun vermogen om nieuwe ervaringen aan te bieden aan het individuele en collectieve lichaam.
Steina en Woody Vasulka
Steina (°1940) en Woody Vasulka (°1937) wonen en werken in Santa Fe, VS. Ze werken samen sinds hun aankomst in de VS in 1965. Zij is muzikante, hij ingenieur en filmmaker. Sinds eind jaren 1960 zagen de Vasulka’s de manipulatie van elektromagnetische energie als een vorm van taal. Reeds in 1969 bouwden ze toestellen die het proces van de elektronische beeldmaking konden analyseren. In 1971 richtten ze in New York The Kitchen op, een multidisciplinaire alternatieve ruimte en experimentele site waar veel kunstenaars de mogelijkheden van beeld en geluid kunnen verkennen.
Joost Rekveld
Joost Rekveld is een kunstenaar die wordt gemotiveerd door de vraag wat we kunnen leren van een dialoog met machines. Hij onderzoekt de zintuiglijke gevolgen van de systemen die hij zelf ontwerpt, vaak geïnspireerd door vergeten hoeken in de geschiedenis van wetenschap en technologie. Deze systemen combineren tijdelijke dogma's in de vorm van procedures of code, met meer open-end elementen zoals materiële processen of netwerken van interacties die te ingewikkeld zijn om te worden voorspeld. Zijn films, installaties en optredens zijn samengestelde documentaires over de werelden die door dergelijke systemen worden geopend. In hun sensualiteit zijn ze een poging om een intiem en belichaamd begrip van onze technologische wereld te bereiken.
De oproep tot kandidaturen werd 1 april afgesloten met 705 inschrijvingen uit 78 verschillende landen.
De internationale jury bestond uit de Stichting Liedts-Meesen, Jean-Marie Dallet (kunstenaar en professor aan de Université Paris 8), Stef Van Bellingen (artistiek leider WARP Sint-Niklaas), Nick Ervinck (kunstenaar en winnaar van de publiekprijs 2008), Yves Bernard (artistiek directeur iMAL Brussel), Alain Thibault (artistiek directeur Elektra Montreal), Ralph Dum (wetenschappelijk medewerker en senior expert van de Europese Commissie) en Karen Helmerson (programmadirecteur voor Electronic Media, Film & Visual Art aan de New York State Council on the Arts (NYSCA)).
In mei 2019 selecteerden ze volgende 20 projecten voor de tentoonstelling NTAA’19:
– Ran Ancor (IT) – Ku, the Void
– Sofian Audry and Monty Cantsin (CA) – The Sense of Neoism?! An Infinite Manifesto
– Ralf Baecker (DE) – Putting the Pieces Back Together Again
– Thijs Biersteker (NL) – Voice of Nature
– Kenny Wong Chi-Chuen (HK) – dist.duo
– Heather Dewey-Hagborg (US) – Probably Chelsea
– Emanuel Gollob (AT) – Doing Nothing with AI
– Daniel Jolliffe (CA) – Perfect View
– So Kanno and Yang02 (JP) – Asemic Languages
– Shinseungback Kimyonghun (KR) – Nonfacial portrait
– Greg Marshall (CA) – bearing
– Miranda Moss (ZA) – The Timid Wilderness
– onformative (DE) – Meandering River
– Matthew Ostrowski (US) – Summerland
– Marlene Reischl (AT) – Field
– Saša Spacal and Mirjan Švagelj (SI) – Meta_bolus
– Studio Jol Thomson (CA) – Deep Time Machine Learning
– Noriyuki Suzuki (JP) – Oh my ( )
– Tehran Platform (IR) – Wellograph
– Fabien Zocco (FR) – Game over and over
LAUREATEN NTAA’19
Publieksprijs
495 bezoekers brachten hun stem uit. De volgende projecten ontvingen 30 stemmen of meer:
– The Timid Wilderness van Miranda Moss (ZA) (139)
– Doing Nothing With AI van Emanuel Gollob (AT) (69)
– Perfect View van Daniel Jolliffe (CA) (54)
– Probably Chelsea van Heather Dewey-Hagborg (US) (34)
– bearing van Greg Marshall (CA) (33)
“The Timid Wilderness is een immersieve, interactieve installatie bestaande uit een verlichtende jungle van schuchtere bloemen. De bloemen zijn gevoelig voor geluiden, vooral voor die van mensen. Ze sluiten zich als het geluidsniveau te hoog is, maar bloeien weer open als de stilte terugkeert. Het werk is geïnspireerd door het vermogen van verstuivende insecten om op bloemen patronen te ontdekken die alleen zichtbaar zijn in het UV-spectrum en probeert weer te geven hoe deze wonderbaarlijke, verlichtende wereld eruitziet. Het plaatst ook vraagtekens bij de manier waarop wij communiceren met onze natuurlijke omgeving. Hoewel het werk speels interactief is en visueel erg aantrekkelijk, heeft het ook een donkere ondertoon die verwijst naar de destructieve vermogens van de mens en zijn impact op de planeet. Het bestaat grotendeels uit gerecycleerde materialen en wil ons laten zien hoe ecologie en technologie in evenwicht met elkaar werken, en wil vooral op een speelse manier ideeën bijbrengen over biomimetica.”
Juryprijs
Alle acht internationale juryleden hebben hun oordeel bekendgemaakt. Zes projecten ontvingen zes punten of meer:
– Probably Chelsea van Heather Dewey-Hagborg (US) (13)
– Perfect View van Daniel Jolliffe (CA) (10)
– Putting the Pieces Back Together Again van Ralf Baecker (DE) (8)
– Nonfacial Portrait van Shinseungback Kimyonghun (KR) (7)
– Summerland van Matthew Ostrowski (US) (6)
– Asemic Languages van So Kanno and Yang02 (JP) (6)
“Probably Chelsea bestaat uit dertig verschillende mogelijke portretten van Chelsea Manning die algoritmisch gegenereerd zijn op basis van een analyse van haar DNA. Genomische gegevens kunnen tal van verschillende verhalen vertellen over wie en wat je bent. Probably Chelsea laat zien op hoeveel manieren je DNA als data kunt interpreteren en hoe subjectief het lezen van DNA eigenlijk is. Probably Chelsea gaat nog een stap verder door dertig verschillende variaties van Chelseas portret te tonen, samen opgehangen op verschillende menselijke hoogten. De vorm van de installatie is geïnspireerd op de gesprekken tussen Chelsea en Heather Dewey-Hagborg over de grenzen van DNA-profilering en over de grote massabeweging die ijverde voor haar vrijlating uit de gevangenis. Probably Chelsea wil een soort DNA-solidariteit opwekken; op moleculair niveau zijn wij allemaal Chelsea Manning. Elke genomische variatie is een stuk data, een nieuw spoor en een ander mogelijk verhaal. Naarmate meer data worden samengebracht, worden sommige dingen waarschijnlijker en andere minder waarschijnlijk, maar er is nooit een zekerheid en er zijn alternatieve mogelijke verhalen. Pobably Chelsea portretteert deze alternatieve verhalen en toont een staalkaart van de vele verhalen die het DNA van Chelsea kan vertellen.”
Het project ontving een positieve waardering van drie juryleden. Het voorgestelde werk beantwoordt aan de eisen van de competitie en de regels met betrekking tot het esthetische gebruik van nieuwe technologieën, in reactie op hedendaagse waarden.
Prijs in samenwerking met het STARTS-programma van de Europese Commissie
Deze prijs gaat naar Putting the Pieces Back Together Again van Ralf Baecker (DE).
“De kinetische installatie Putting the Pieces Back Together Again is een complex systeem met zelforganiserend en emergent gedrag. Tegelijk is het een artistiek onderzoek en meditatie over hedendaagse wetenschappelijke methodologie. De installatie onderzoekt niet-hiërarchische communicatie en collectief gedrag door een dergelijk systeem om te zetten naar talrijke elektromechanische actoren. Putting the Pieces Back Together Again bestaat uit 1250 stappenmotoren opgesteld in een tweedimensionaal raster. Elke motor is uitgerust met een wijzer gemaakt van wit Acrylglas. De radiussen van de wijzers zijn zo gekozen dat ze die van hun buren doorkruisen. In het geval ze botsen, veranderen de wijzers van draairichting. Door de interactie van tal van entiteiten, ontstaat een complex gedrag aan de oppervlakte van de installatie die spontane patronen vormt. Door de signalen tijdens de looptijd te manipuleren lijkt het alsof de wijzers over hun posities onderhandelen. Putting the Pieces Back Together Again fungeert als een epistemologisch instrument om te kijken naar dynamieken die ontstaan uit niet-hiërarchische en collectieve systemen zoals sociale systemen, economie, klimaatsystemen en biologie.”
Ralph Dum: “Het werk van Ralf Baecker is een reflectie op interactie en emergentie. Een aantal identieke onderdelen (de chips en actuatoren in elke stappenmotor) creëren een systeem dat zich willekeurig, chaotisch gedraagt."
De kunstenaars van de gewonnen projecten ontvangen een geldprijs van € 5000.
